The good, the bad and the ugly foot
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
12 Februari 2007 | Suriname, Paramaribo
Werk in LEARN
Deze week maakten we kennis met het project waar wij ons nu vooral mee gaan bezighouden (LEARN) en dat was een hele verrassing... De organisatie heeft op haar kantoor hele kasten vol aangekocht didactisch materiaal staan! Veel meer zelfs dan dat je in de bib van het KHBO zou kunnen terugvinden! Je kan je dan ook wel voorstellen dat ik mij nogal nutteloos voel op dit moment. Onze opdracht bestond er namelijk voor een stuk uit om hoekenwerkkoffers te maken (knutselen) terwijl er hier al zo'n mooie koffers staan…
De uiteindelijke bedoeling van ons werk is blijkbaar dat de mentoren van de aangesloten schooltjes gemotiveerd zouden worden om ook eens zelf materiaal te improviseren/in elkaar te knutselen.
Er wordt hier namelijk nog lesgegeven zoals bij ons zo'n dikke dertig jaar geleden: de leerkracht zegt alles mooi voor en de leerlingen zwijgen en volgen in hun saaie en verouderde boekjes. Van creativiteit of initiatief/inbreng van de leerlingen hebben ze hier nog nooit gehoord…
Ondertussen heb ik mij ook een knalpaarse fiets aangeschaft met een schitterend mandje vooraan (hij is super!) voor slechts 225 SRD (= zo’n 70 euro). Zo kan ik mij heel wat gemakkelijker verplaatsen in en rond Paramaribo. Ook het links rijden begint al wat te lukken. Waar ik minder snel aan wen is het bijna-omver-rijden-van-fietsers! Als de Surinaamse wegpiraten je op 30 cm passeren heb je geluk gehad! Automobilisten blijken hier te denken dat fietsers niet op straat horen en dat die dus maar moeten wijken voor hun voorbijsnellende auto's.
Hé bakra!
Ik ben best wel geschrokken van het 'racisme’ hier...
Overal noemen ze mij achter mijn rug ‘bakra’, wat eigenlijk hetzelfde is als tegen een zwarte zeggen ‘vuile neger’. Dat wordt dan iets als ‘vuile bleekscheet’ zeker… tja…
Zeker als blanke vrouw is het lastig: ik mag nog geen teen buitensteken of de mannen in auto’s toeteren naar me, ze smakken met hun lippen, er wordt naar me gepsssssssst, “hé schatje”…. En omdat ik blank ben, is het voor hen blijkbaar ook oké om me onsubtiel met hun ogen uit te kleden.
Ja, Surinaamse mannen zijn echte macho's, maar door hun hoge stemmetjes en constante gegiechel is het moeilijk om ze serieus te nemen.
Ik heb eigenlijk nog het geluk Belg te zijn, want Nederlanders worden hier nog schever bekeken.
Ik voel mij dus eigenlijk ferm gediscrimineerd...
The good, the bad and the ugly foot
Ik word al heel de week aangevallen door zwermen muskieten! Overal heb ik beten, ik sta echt vol! En met vol bedoel ik dus dat ik ben gestopt met tellen aan 50.
Eén van die heerlijke muskietenbeten is dan ook nog eens heel ugly geworden… mijn hele voet stond erdoor opgezwollen en tegen woensdag kon ik er zelfs niet meer op lopen.
Het werd dus zoeken naar een dokter… maar die zijn ’s middags blijkbaar niet bereikbaar in Suriname, vrij onrustwekkend als je het mij vraagt!
In de apothekerswinkel konden ze mij ook niet verder helpen. Het winkelmeisje greep zonder kijken een willekeurig zalfje uit het rek en probeerde het me letterlijk aan te smeren... Toen ik er echt op stond om de apothekeres zelf te zien, stuurde die me met drang door naar de spoedgevallen.
Naar spoed voor een stomme muskietenbeet…
Op de spoedgevallen aangekomen, had ik een enorm déjà-vu gevoel. Het eerste wat de dokteres deed, was me een zalfje proberen aan te smeren zonder me eerst te onderzoeken! Na veel aandringen werd ik toch onderzocht en bleek dat ik geen weerstand had tegen tropische muskieten en daardoor een allergische reactie kreeg op de beten. Er was dan ook nog eens vuil gekomen in een beet op mijn voet, waardoor die was beginnen te ontsteken en die ontsteking was doorgestroomd naar de pezen in mijn voet.
Rotmuskieten ik vergeef het ze nooit!
Ik was er gelukkig op tijd bij anders was het volgens de dokter een “zeer ernstige infectie geworden”. Ze sprak zelfs van opname in het ziekenhuis (van overdrijven gesproken). Vreemd toch dat ze me dan eerst naar huis wou sturen met een zalfje...
Gewapend met een voorschriftje, stapten Sofie D en ik eindelijk het ziekenhuis buiten en gingen in volle hitte op zoek naar een apotheker om antibiotica en anti-allergie pilletjes in te slaan, maar wat gebeurde er...
Sofie D had haar sacoche in het mandje van haar fiets gelegd, er passeert een scooter en GRABBEL VROEM O NEE die grijpt de sacoche mee! Paniek, verdriet, gsm weg, portefeuille met geld en de pot weg, huissleutels weg, optiekzonnebril weg…
Ik was nog van plan om achter de dieven aan te fietsen, maar mijn fietstalent zou het waarschijnlijk toch niet gehaald hebben van de scooter...
De volgende stap was natuurlijk zo snel mogelijk aangifte doen bij de politie! Ik moest zelf echter dringend naar de apotheker voordat die sloot, dus wachtte Sofie aan een tankstation op Sofie V en Lien om samen naar de politie te rijden.
Ik heb zo’n drie apothekers afgereden, maar blijkbaar is antibiotica vinden in Suriname ook niet zo vanzelfsprekend. Ik ben uiteindelijk met lege handen moeten terugkeren naar huis omdat het donker begon te worden (in duistere hoekjes: “Hé bakra psssst”). En wie kom ik onderweg tegen... Lien en Sofie V... Waar was Sofie D? Nergens te bespeuren! Sacoche kwijt en nu ook Sofie kwijt, …
Aangezien de huissleutels gestolen waren en ons adres mogelijk ook in de sacoche zat, reed ik alvast door naar huis met de reservesleutels en nieuwe sloten voor op de poort. In het donker naar huis fietsen is hier ook wel een klein avontuur: “Hé schatje pssst”. Ondertussen zouden Sofie V en Lien verder zoeken naar Sofie D, tot Liens fietsketting precies dat moment uitkoos om door te breken! Geen sacoche, geen Sofie D, geen fietsketting...
Maar dat was buiten de vriendelijkheid van de Surinaamse bevolking gerekend! Hier is ‘jouw probleem ons probleem’, niet zoals in België ‘jouw probleem, jouw probleem’ en gelukkig maar.
Binnen de kortste tijd stond er 7 man de fiets te bekijken om te helpen. Er werd zelfs naar de winkel verderop gereden om een vervangstukje te halen om Liens ketting te herstellen!
Terwijl dat allemaal aan de gang was, passeerde er een politiewagen en wie zit er daar in… juist ja: Sofie D! Die had blijkbaar al haar moed bijeen gesprokkeld om alleen naar de politie te rijden en aangifte te doen. Toen was ze met een paar agenten de omgeving beginnen afrijden om te kijken of ze toch niets konden terugvinden.
Jaja vrienden tot zo ver het verhaal van the good (vriendelijke Surinamers), the bad (stomme dieven!) and the ugly (rotvoet, rotmuskieten!).
The ugly foot, the sequel
Donderdag ging ik naar een huisdokter bij ons in de buurt voor opvolging. Die wou mij echter niet ontvangen voor ik hem beloofde 70 SRD te betalen voor de consultatie. Dat is minstens 3 keer zoveel als normaal, maar ik stond voor een voldongen feit...
Hij raadde mij aan om donderdag en vrijdag thuis te blijven om te rusten zodat de zwelling zou afnemen. Maar het was niet anders dan saai en de zwelling bleef.
Zaterdag gingen we samen met nog acht andere Belgen (toffe wi) naar de colakreek. Dat is een rustig natuurdingetje waar je een typisch hutje met strooien dak kan huren, wat in het gras kan luieren en zwemmen in het colabruine water (vandaar colakreek).
Welja behalve ik dan want ik mag niet in het water met de ugly foot... Die muskieten verpesten ook alle pret...
Deze week maakten we kennis met het project waar wij ons nu vooral mee gaan bezighouden (LEARN) en dat was een hele verrassing... De organisatie heeft op haar kantoor hele kasten vol aangekocht didactisch materiaal staan! Veel meer zelfs dan dat je in de bib van het KHBO zou kunnen terugvinden! Je kan je dan ook wel voorstellen dat ik mij nogal nutteloos voel op dit moment. Onze opdracht bestond er namelijk voor een stuk uit om hoekenwerkkoffers te maken (knutselen) terwijl er hier al zo'n mooie koffers staan…
De uiteindelijke bedoeling van ons werk is blijkbaar dat de mentoren van de aangesloten schooltjes gemotiveerd zouden worden om ook eens zelf materiaal te improviseren/in elkaar te knutselen.
Er wordt hier namelijk nog lesgegeven zoals bij ons zo'n dikke dertig jaar geleden: de leerkracht zegt alles mooi voor en de leerlingen zwijgen en volgen in hun saaie en verouderde boekjes. Van creativiteit of initiatief/inbreng van de leerlingen hebben ze hier nog nooit gehoord…
Ondertussen heb ik mij ook een knalpaarse fiets aangeschaft met een schitterend mandje vooraan (hij is super!) voor slechts 225 SRD (= zo’n 70 euro). Zo kan ik mij heel wat gemakkelijker verplaatsen in en rond Paramaribo. Ook het links rijden begint al wat te lukken. Waar ik minder snel aan wen is het bijna-omver-rijden-van-fietsers! Als de Surinaamse wegpiraten je op 30 cm passeren heb je geluk gehad! Automobilisten blijken hier te denken dat fietsers niet op straat horen en dat die dus maar moeten wijken voor hun voorbijsnellende auto's.
Hé bakra!
Ik ben best wel geschrokken van het 'racisme’ hier...
Overal noemen ze mij achter mijn rug ‘bakra’, wat eigenlijk hetzelfde is als tegen een zwarte zeggen ‘vuile neger’. Dat wordt dan iets als ‘vuile bleekscheet’ zeker… tja…
Zeker als blanke vrouw is het lastig: ik mag nog geen teen buitensteken of de mannen in auto’s toeteren naar me, ze smakken met hun lippen, er wordt naar me gepsssssssst, “hé schatje”…. En omdat ik blank ben, is het voor hen blijkbaar ook oké om me onsubtiel met hun ogen uit te kleden.
Ja, Surinaamse mannen zijn echte macho's, maar door hun hoge stemmetjes en constante gegiechel is het moeilijk om ze serieus te nemen.
Ik heb eigenlijk nog het geluk Belg te zijn, want Nederlanders worden hier nog schever bekeken.
Ik voel mij dus eigenlijk ferm gediscrimineerd...
The good, the bad and the ugly foot
Ik word al heel de week aangevallen door zwermen muskieten! Overal heb ik beten, ik sta echt vol! En met vol bedoel ik dus dat ik ben gestopt met tellen aan 50.
Eén van die heerlijke muskietenbeten is dan ook nog eens heel ugly geworden… mijn hele voet stond erdoor opgezwollen en tegen woensdag kon ik er zelfs niet meer op lopen.
Het werd dus zoeken naar een dokter… maar die zijn ’s middags blijkbaar niet bereikbaar in Suriname, vrij onrustwekkend als je het mij vraagt!
In de apothekerswinkel konden ze mij ook niet verder helpen. Het winkelmeisje greep zonder kijken een willekeurig zalfje uit het rek en probeerde het me letterlijk aan te smeren... Toen ik er echt op stond om de apothekeres zelf te zien, stuurde die me met drang door naar de spoedgevallen.
Naar spoed voor een stomme muskietenbeet…
Op de spoedgevallen aangekomen, had ik een enorm déjà-vu gevoel. Het eerste wat de dokteres deed, was me een zalfje proberen aan te smeren zonder me eerst te onderzoeken! Na veel aandringen werd ik toch onderzocht en bleek dat ik geen weerstand had tegen tropische muskieten en daardoor een allergische reactie kreeg op de beten. Er was dan ook nog eens vuil gekomen in een beet op mijn voet, waardoor die was beginnen te ontsteken en die ontsteking was doorgestroomd naar de pezen in mijn voet.
Rotmuskieten ik vergeef het ze nooit!
Ik was er gelukkig op tijd bij anders was het volgens de dokter een “zeer ernstige infectie geworden”. Ze sprak zelfs van opname in het ziekenhuis (van overdrijven gesproken). Vreemd toch dat ze me dan eerst naar huis wou sturen met een zalfje...
Gewapend met een voorschriftje, stapten Sofie D en ik eindelijk het ziekenhuis buiten en gingen in volle hitte op zoek naar een apotheker om antibiotica en anti-allergie pilletjes in te slaan, maar wat gebeurde er...
Sofie D had haar sacoche in het mandje van haar fiets gelegd, er passeert een scooter en GRABBEL VROEM O NEE die grijpt de sacoche mee! Paniek, verdriet, gsm weg, portefeuille met geld en de pot weg, huissleutels weg, optiekzonnebril weg…
Ik was nog van plan om achter de dieven aan te fietsen, maar mijn fietstalent zou het waarschijnlijk toch niet gehaald hebben van de scooter...
De volgende stap was natuurlijk zo snel mogelijk aangifte doen bij de politie! Ik moest zelf echter dringend naar de apotheker voordat die sloot, dus wachtte Sofie aan een tankstation op Sofie V en Lien om samen naar de politie te rijden.
Ik heb zo’n drie apothekers afgereden, maar blijkbaar is antibiotica vinden in Suriname ook niet zo vanzelfsprekend. Ik ben uiteindelijk met lege handen moeten terugkeren naar huis omdat het donker begon te worden (in duistere hoekjes: “Hé bakra psssst”). En wie kom ik onderweg tegen... Lien en Sofie V... Waar was Sofie D? Nergens te bespeuren! Sacoche kwijt en nu ook Sofie kwijt, …
Aangezien de huissleutels gestolen waren en ons adres mogelijk ook in de sacoche zat, reed ik alvast door naar huis met de reservesleutels en nieuwe sloten voor op de poort. In het donker naar huis fietsen is hier ook wel een klein avontuur: “Hé schatje pssst”. Ondertussen zouden Sofie V en Lien verder zoeken naar Sofie D, tot Liens fietsketting precies dat moment uitkoos om door te breken! Geen sacoche, geen Sofie D, geen fietsketting...
Maar dat was buiten de vriendelijkheid van de Surinaamse bevolking gerekend! Hier is ‘jouw probleem ons probleem’, niet zoals in België ‘jouw probleem, jouw probleem’ en gelukkig maar.
Binnen de kortste tijd stond er 7 man de fiets te bekijken om te helpen. Er werd zelfs naar de winkel verderop gereden om een vervangstukje te halen om Liens ketting te herstellen!
Terwijl dat allemaal aan de gang was, passeerde er een politiewagen en wie zit er daar in… juist ja: Sofie D! Die had blijkbaar al haar moed bijeen gesprokkeld om alleen naar de politie te rijden en aangifte te doen. Toen was ze met een paar agenten de omgeving beginnen afrijden om te kijken of ze toch niets konden terugvinden.
Jaja vrienden tot zo ver het verhaal van the good (vriendelijke Surinamers), the bad (stomme dieven!) and the ugly (rotvoet, rotmuskieten!).
The ugly foot, the sequel
Donderdag ging ik naar een huisdokter bij ons in de buurt voor opvolging. Die wou mij echter niet ontvangen voor ik hem beloofde 70 SRD te betalen voor de consultatie. Dat is minstens 3 keer zoveel als normaal, maar ik stond voor een voldongen feit...
Hij raadde mij aan om donderdag en vrijdag thuis te blijven om te rusten zodat de zwelling zou afnemen. Maar het was niet anders dan saai en de zwelling bleef.
Zaterdag gingen we samen met nog acht andere Belgen (toffe wi) naar de colakreek. Dat is een rustig natuurdingetje waar je een typisch hutje met strooien dak kan huren, wat in het gras kan luieren en zwemmen in het colabruine water (vandaar colakreek).
Welja behalve ik dan want ik mag niet in het water met de ugly foot... Die muskieten verpesten ook alle pret...
-
11 Februari 2007 - 23:26
Hags Fag:
hehe :-) Eindelijk een land waar ons Ellen aantrek eeft van de venten ;-) maar kop op Elly, "Ugly" hasn't stopped you before :-D -Dikke Get-Well-Soon Kus- <3<3<3 -
12 Februari 2007 - 19:32
Lobke:
Hey meid
Manman, wat een zielig verhaal zeg... 'k Zou zeggen: zorg dat ge wa rapper zijt in het doodmeppen van die muskieten dan dat zij zijn in het zuigen van uw heerlijk bloed... Dan kunt gij de 'bad' zijn in de volgende sequel! Enneuh, laat u niet kennen als schone blonde deerne hé!!
Ik duim voor jullie dat de verloren 'sacoche' nog uitkomt en dat ge gauw weer kunt springen op da voetje van je!!
Veel liefs** -
12 Februari 2007 - 20:06
Ruth:
ey meis... je bent even aantrekkelijk bij de beestjes dan bij de mannen; hehe
neeneen... ey, mo kheb je nog zoveel te vertellen é haha! blijkbaar heb ik een relatie met ieamand waar ikzelf nog geen weet van had.. moehaahahahahaaa *evil* nu dat den hollander er niet meer is kan ik ook weer eens mijn eigen gang gaan e.. hehe, mo kben nog altijd braaf zu! x
-
14 Februari 2007 - 04:42
Sven:
Heyla maintje ik hoop da alles daar goed gaat, ben juiste weere van men werk (omerta was op studio brussel, nice wih) Ik hou tijs en de reste wel in de gaten vo je. Hou je daar goed en don't be a stranger
slukes -xxx- sven -
14 Februari 2007 - 22:36
De Snuffelaars:
jipsee
ik, ruth, zit hier met die twee aan de pc, zij weten niet echt wat te zeggen, alea, ze denken na... ik kan ondertussen al wat beginnen... maar eigenlijk weet ik het ook nog niet...
Lang leve de snuffel é hehe... ik zal je nog es een bericht sturen op je ander adres ;-) niet iedereen moet dat hier te weten komen ... mathias heeft blijkbaar ook een muskietenbeet gehad... waar we het wel mee eens zijn en iedereen weet te zeggen is dat we je toch wel een beetje missen é (lees: veel)khopen in ieder geval dat het beter gaat met je voet hoe is het eigenlijk mee verder afgelopen? Kheb hier iemand leren kennen die volgende maand naar Suriname gaat (em is er zelf van) , dus misschien toeval, lot? ;-) of beiden.
vraagje: heb je daar goed bier in suriname? ;) dat zal je ondertussen wel al weten zeker? tis trouwens een vraag van matthias ( 1t = dien met zn lang blond haar 2 tt = dreadlock)
deu- euh... hier in brugge is het betrekkelijk dood, as you know; same shit different day", anders is het hier wel leuk hoor" (mathias)
hoe gaat het trouwens met het "schuren" :p, al veel last van gehad zeker hahaha hopelijk niet evenveel als van je voet
en tegen daje were komt heb ik nog iets voor je :) (groetjes van den hollander trouwens)
maten, makkers, maes... we zullen er elk eentje drinken op jou...
Jupiler... wieder weten waarom, ... en wieder = gie en ik ;-) "vrouwen" jaja
Maar goed, met pijn in ons hart zullen we je nu moeten verlaten (niet letterlijk wel te verstaan, want in ons hartje blijf je bij ons)
en afscheid moeten nemen om nu smakelijk van onze belgische pintjes te drinken... mmmmmmm
mmmmmmmmmmmmmmm
amuseer je, geen last van waarschijnlijk en tot de volgende!!!
peace (komt niet van mij)
matthias, mathias en ruth
x, x en x
-
18 Februari 2007 - 19:34
Stal:
dag meid
ik hoop dat het intussen al veel beter is met je 'muggebeten'... best da je die mangobodylotion niet meegenomen hebt of twas nog erger. zie je het lesgeven zitten? das vanaf de 19de zeker? succes!
ik hou je via mail wel op de hoogte van al mijn avontuurlijke avonturen!
mis je!
stalleke -
20 Februari 2007 - 22:11
Bart Claeys:
Hoi ellentjen
Hoe gaat het daar? Hoe was de schilpaddenexcursie? Ik vond het echt tof om je berichten te lezen en foto`s te bekijken! Het lijkt me er supergeestig en avontuurlijk ;-)!
Bedankt trouwens voor je berichtje op mijn waarbenjij! Ik voel me nu idd veel beter en ik ben idd nu al malariaman! Maar ja, van de zes nieuwe vrijwilligers hebben enkel benoit en elke nog geen malaria gehad, dus het is echt wel een plaag hoor die mousquito`s!
Kga je vlug weer laten, want pc-tijd is op! Vele groeten aaan iedereen daar! Hou je goed, verzorg je en geniet verder van het leven daar!
Vele groeten ook van Benoit!
Groetjes uit Ghana
Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
