Charlesburg

Maandagochtend, 6 uur: Na zonneschijn komt regen. Vroeg opstaan etje, jullie weten hoe goed ik daarin ben!
Tot mijn grote ergernis bleek de afstand naar onze stageschooltjes in vogelvlucht maar een kwartiertje fietsen, waar we op gerekend hadden, maar in realiteit drie kwartier! Auch auch... Wie weet heb ik conditie tegen dat ik terug kom ;)

Iedereen hier in Paramaribo verklaart ons zot om zo ver te fietsen in de hitte, maar we geven de moed niet op (hopelijk mijn fiets ook niet, da kraam kraakt). We fietsen elke dag moedig door! Surinamers zijn bovendien sowieso niet zo gesteld op lichaamsbeweging. Een halve kilometer wandelen is hen al te veel.

Hier volgen enkele eerste indrukken over mijn liefelijke stageschooltje: Charlesburg
•Deze school heeft het moeilijk! Er is geen geld om materiaal aan te kopen en er is zelfs geen turnles omdat ze geen leerkracht kunnen betalen!
•De leerlingen zijn zeker geen watjes! De kinderen die in de andere scholen in de buurt geweigerd worden komen namelijk in Charlesburg terecht (het is een openbare school). Er zitten zowel hindoestanen, Chinezen, Javanen en Creolen in deze school. Sommige zijn ook ‘boskinderen’, die zich niet weten te gedragen in een klas met als gevolg dat er heel wat stoelen en banken in het rond vliegen…
•De kinderen zijn niet vies van een partijtje vechten in de klas, zelfs de kinderen van het eerste leerjaar niet hebben we aan den lijve kunnen ondervinden...
•Als je dacht dat er bij ons in België graag gebrost wordt, hier in Suriname kunnen ze er ook wat van! Er zijn dagelijks tot 7 brossers per klas en ook de leerkrachten brossen af en toe! Zo ontstaat er een constant lerarentekort en sommige klassen komen gewoon zonder leerkracht te zitten. Je kan je niet voorstellen wie ze dan allemaal voor de klas zetten: moeders, een politieagent die toevallig passeert, ...
•Als de leerkrachten dan eens aanwezig zijn, luisteren de kinderen niet of werken ze super langzaam. Dat komt door twee redenen: saaie lessen (gebrek aan materiaal en creativiteit) en gebrek aan motivatie.
Aangezien Charlesburg een achterbuurtschool is en er veel kinderen uit arme gezinnen school lopen, komen de meeste kinderen hongerig naar school. Je zou door minder gedemotiveerd raken. Sommige ouders hebben ook twee jobs waardoor ze maar weinig omkijken naar hun kroost. Zo krijgen vele kinderen zelfs geen brood of potlood mee naar school…
•Het Nederlands van de leerlingen is allesbehalve… Dat wordt een probleem als wij straks zullen moeten lesgeven! De gebrekkigheid van hun Nederlands is eigenlijk ook niet zo verwonderlijk, aangezien ze hier Nederlands leren als tweede of derde taal. Thuis spreken vele kinderen Javaans of Chinees en op straat spreken ze dan nog eens Surinaams met hun vriendjes! Om er dan nog eens Nederlands bij te krijgen is niet eenvoudig!
•Iedereen kan hier zomaar binnen of buitenlopen op Charlesburg. Tijdens het lesgeven, zie je werkloze jongeren, zwervers en straathonden door de gangen lopen. Er wordt dan natuurlijk ook vanalles gestolen (ook door de leerlingen), tot toiletpotten toe!

Meer nieuws zal voor later zijn, want aangekochte internet tijd gaat toch oh zo rap...