Brownsberg
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
14 Maart 2007 | Suriname, Paramaribo
Zaterdagochtend vertrokken we om 8u30 richting Brownsberg (samen met onze mede-trip-Belgen). Het landschap onderweg was weer prachtig: een rode zandweg ommuurd door bomen en af en toe een klein inheems dorp midden in de savanne.
We zijn even bij een van die dorpjes gestopt om te kijken hoe een vrouw cassavebrood bakte. Man man wat een werk: plant uit de grond rukken, wortels eraf, met een grote vijzel in stukjes pletten, ontgiften met een matapi, zeven tot je alleen nog korreltjes over hebt en daar dan brood van bakken. Je moet er maar de courage voor hebben elke dag…
Veel ‘kiekjes’ (dat heb ik altijd zo’n grappig woord gevonden) later, gingen we weer op weg. Na een tijdje werd de baan smaller, kwamen de groene junglemuren steeds dichterbij en werden ze hoger en hoger: Brownsberg.
De rit naar boven was geen makkie: het smalle weggetje ging aan één kant recht de dieperik in en was heel steil. Scherpe bochten, grote kuilen, plassen… Ik heb toch een paar keer moeten slikken, maar Marcel kreeg de bus goed en wel naar boven. Ik dacht eigenlijk dat we elk moment zouden moeten uitstappen om te duwen, maar dat was gelukkig niet het geval!
Na het uitladen van de rugzakken in de gehuurde ‘huisjes’, begon de grote Ellen-beproeving: de afdaling naar de Ireneval. Eigenlijk viel dat stuk supergoed mee: wat over boomwortels springen, keien ontwijken en vooral niet uitglijden in de modder of in afgronden vallen.
Beneden gekomen, was het wel de moeite. De waterval op zich was niet zo groot, maar wauw wat een zicht: al dat groen, de zon die lichtjes door het bladerdak scheen op de zwarte rotsen waarover het water naar beneden klaterde blablabla, je snapt het al: ik vond het mooi!
Ik heb er nog altijd spijt van dat ik niet onder de waterval ben gaan staan. Rats ik was mijn bikini vergeten... In het vervolg: foert! Ik spring er gewoon in mijn ondergoed onder!
Maar als je daalt, moet je ook weer klimmen… Oh my god wat had ik het lastig pfft pfft! Het zweet stond op mijn rug (en eigenlijk overal anders ook) en al mijn bloed stroomde naar m’n hoofd (of zo voelde het toch). Conditie!
Nee foto’s krijg je niet te zien… neem gewoon een andere foto en kleef een tomaat op de plaats waar mijn hoofd moet zitten.
Maaaarrr ik ben toch tot boven geraakt! Yes! I did it!
Tijd voor wat Parbobier-afkoeling en mijn bed. In de jungle rondom mij kon ik overal brulapen horen. Man, die beesten kunnen nogal een beetje brullen! Maar ik slaap altijd en overal, brulaap of niet, dus dat was geen probleem.
Misschien slaap ik wel wat TE vast, want blijkbaar sloop er ’s nachts een groot beest rond ons huisje en ik heb er weer niets van gehoord. Er is nog altijd discussie of het nu een tijger (volgens Drona) of een bosvarken (volgens Marcel) was, al denk ik niet dat er hier tijgers leven. Surinamers overdrijven nu eenmaal graag. Jammer dat diegene die het gehoord hadden, op het moment zelf niet durfden gaan kijken anders was het mysterie al lang opgelost. Laten we het maar op de tijger houden, dat klinkt veel spannender!
De volgende ochtend ben ik om 5u45 opgestaan om de zonsopgang te bekijken. Die schijnt heel mooi te zijn van op Brownsberg, maar er was niet veel zon te zien… wolken… beuh weer vroeg opgestaan voor niks…
Voor het vertrek, maakten we nog een wandeling en we zagen een heleboel insecten (juij), vogelspinnen (!) en op het laatste nippertje ook brulapen! Super, zo heb ik ze toch nog gezien die roste luidruchtige krulstaartbeesten.
Voor Tijs en andere elektriciteitsgeïnteresseerden:
We bezochten op de terugweg de waterkrachtcentrale die Suriname van elektriciteit voorziet. Brownsberg kijkt uit op het gigantische stuwmeer Brokopondo.
Veertig jaar geleden heeft men bij de Surinamerivier een stuwdam aangelegd om zo elektriciteit te kunnen produceren. Gevolg: een gebied zo groot als het Brussels hoofdstedelijk gewest liep onder water: hele dorpen moesten verhuizen en kregen als ‘compensatie’ een minihuisje (krotje) toegewezen rond Brownsberg, de dieren werden uit de bossen geëvacueerd (zegt men toch), er ontstonden eilandjes en een gigantisch stuk regenwoud liep onder… maar joepie Suriname had elektriciteit.
Het resultaat van al dit ‘ondergeloop’: het ‘Brokopondo’ (= Sranantongo/Surinaams voor gebroken pond) meer of ‘Blommestein’ meer (genoemd naar de Nederlander die dit lumineuze idee uittekende).
In het meer kan je nog steeds de kale toppen van verdronken bomen zien uitsteken boven het water… net een bomenkerkhof.
Uiteindelijk werd de krachtcentrale al snel verkocht aan de Amerikanen, zoals dat met alle grote bedrijven in Suriname gebeurt, en krijgen de Surinamers maar een mini procentje van de winst… Tja…
Normaalgezien zouden we na het bekijken van de waterkrachtcentrale nog gaan zwemmen in de Surinamerivier, maar dat plan viel letterlijk in het water… het begon te regenen…
We zijn even bij een van die dorpjes gestopt om te kijken hoe een vrouw cassavebrood bakte. Man man wat een werk: plant uit de grond rukken, wortels eraf, met een grote vijzel in stukjes pletten, ontgiften met een matapi, zeven tot je alleen nog korreltjes over hebt en daar dan brood van bakken. Je moet er maar de courage voor hebben elke dag…
Veel ‘kiekjes’ (dat heb ik altijd zo’n grappig woord gevonden) later, gingen we weer op weg. Na een tijdje werd de baan smaller, kwamen de groene junglemuren steeds dichterbij en werden ze hoger en hoger: Brownsberg.
De rit naar boven was geen makkie: het smalle weggetje ging aan één kant recht de dieperik in en was heel steil. Scherpe bochten, grote kuilen, plassen… Ik heb toch een paar keer moeten slikken, maar Marcel kreeg de bus goed en wel naar boven. Ik dacht eigenlijk dat we elk moment zouden moeten uitstappen om te duwen, maar dat was gelukkig niet het geval!
Na het uitladen van de rugzakken in de gehuurde ‘huisjes’, begon de grote Ellen-beproeving: de afdaling naar de Ireneval. Eigenlijk viel dat stuk supergoed mee: wat over boomwortels springen, keien ontwijken en vooral niet uitglijden in de modder of in afgronden vallen.
Beneden gekomen, was het wel de moeite. De waterval op zich was niet zo groot, maar wauw wat een zicht: al dat groen, de zon die lichtjes door het bladerdak scheen op de zwarte rotsen waarover het water naar beneden klaterde blablabla, je snapt het al: ik vond het mooi!
Ik heb er nog altijd spijt van dat ik niet onder de waterval ben gaan staan. Rats ik was mijn bikini vergeten... In het vervolg: foert! Ik spring er gewoon in mijn ondergoed onder!
Maar als je daalt, moet je ook weer klimmen… Oh my god wat had ik het lastig pfft pfft! Het zweet stond op mijn rug (en eigenlijk overal anders ook) en al mijn bloed stroomde naar m’n hoofd (of zo voelde het toch). Conditie!
Nee foto’s krijg je niet te zien… neem gewoon een andere foto en kleef een tomaat op de plaats waar mijn hoofd moet zitten.
Maaaarrr ik ben toch tot boven geraakt! Yes! I did it!
Tijd voor wat Parbobier-afkoeling en mijn bed. In de jungle rondom mij kon ik overal brulapen horen. Man, die beesten kunnen nogal een beetje brullen! Maar ik slaap altijd en overal, brulaap of niet, dus dat was geen probleem.
Misschien slaap ik wel wat TE vast, want blijkbaar sloop er ’s nachts een groot beest rond ons huisje en ik heb er weer niets van gehoord. Er is nog altijd discussie of het nu een tijger (volgens Drona) of een bosvarken (volgens Marcel) was, al denk ik niet dat er hier tijgers leven. Surinamers overdrijven nu eenmaal graag. Jammer dat diegene die het gehoord hadden, op het moment zelf niet durfden gaan kijken anders was het mysterie al lang opgelost. Laten we het maar op de tijger houden, dat klinkt veel spannender!
De volgende ochtend ben ik om 5u45 opgestaan om de zonsopgang te bekijken. Die schijnt heel mooi te zijn van op Brownsberg, maar er was niet veel zon te zien… wolken… beuh weer vroeg opgestaan voor niks…
Voor het vertrek, maakten we nog een wandeling en we zagen een heleboel insecten (juij), vogelspinnen (!) en op het laatste nippertje ook brulapen! Super, zo heb ik ze toch nog gezien die roste luidruchtige krulstaartbeesten.
Voor Tijs en andere elektriciteitsgeïnteresseerden:
We bezochten op de terugweg de waterkrachtcentrale die Suriname van elektriciteit voorziet. Brownsberg kijkt uit op het gigantische stuwmeer Brokopondo.
Veertig jaar geleden heeft men bij de Surinamerivier een stuwdam aangelegd om zo elektriciteit te kunnen produceren. Gevolg: een gebied zo groot als het Brussels hoofdstedelijk gewest liep onder water: hele dorpen moesten verhuizen en kregen als ‘compensatie’ een minihuisje (krotje) toegewezen rond Brownsberg, de dieren werden uit de bossen geëvacueerd (zegt men toch), er ontstonden eilandjes en een gigantisch stuk regenwoud liep onder… maar joepie Suriname had elektriciteit.
Het resultaat van al dit ‘ondergeloop’: het ‘Brokopondo’ (= Sranantongo/Surinaams voor gebroken pond) meer of ‘Blommestein’ meer (genoemd naar de Nederlander die dit lumineuze idee uittekende).
In het meer kan je nog steeds de kale toppen van verdronken bomen zien uitsteken boven het water… net een bomenkerkhof.
Uiteindelijk werd de krachtcentrale al snel verkocht aan de Amerikanen, zoals dat met alle grote bedrijven in Suriname gebeurt, en krijgen de Surinamers maar een mini procentje van de winst… Tja…
Normaalgezien zouden we na het bekijken van de waterkrachtcentrale nog gaan zwemmen in de Surinamerivier, maar dat plan viel letterlijk in het water… het begon te regenen…
-
14 Maart 2007 - 10:29
Lobke:
heyla, als non-conditie metgezel ben ik supertrots op je dat je de berg kon bestijgen wi!! en uw 'kiekjes' zijn echt zalig...
't amusement daar nog!! ** -
14 Maart 2007 - 14:29
Tepeltietje:
super! en waarom zouje met je ondergoed derin springen? gewoon NAAKT tis toch in de jungle, tzijn toch allemaal beesten dus je kan je evengoe es goed laten gaan hehe! monkeystyle ;) amuseer je maar goed madammeke! -
14 Maart 2007 - 16:44
Oda :
Ellen, we vnden het heel fijn en interessant, jouw ervaringen en reisverslagjes uit Suriname, zo geregeld te kunnen lezen.
Een tof buurmeisje ben je...geniet nog!!! -
17 Maart 2007 - 10:59
Nele (Braet ;):
Hela meid! amaai jong, kzie dat je het echt wel goed stelt! Kvind het echt leuk hoor voor je !! Tot wanneer ben je daar nog eigenlijk ?? Ik dacht dat je de ganse tijd stage had tot je terug komt naar België .. niet dus! Maar das ook leuk eh :) Zeg meid, geniet er nog maar goed van eh daar in Suriname !! Zeg tussen haakjes, ken je Tom Denolf ?? Das ook een Belg die nu in Suriname zit van toen jij er ongeveer naartoe ging. Je weet maar nooit :)
alleh, de groetjes !!
xx -
20 Maart 2007 - 09:50
Marianne:
Dag Ellen,
ben er vandaag eindelijk toe gekomen om je berichten allemaal te lezen. Spannend allemaal en mooi. 'k hoop dat je er verder van kunt genieten tot het einde en nog vele leuke ervaringen mag opdoen en mooie kiekjes maken. 30 maart nadert met rasse schreden. Hebben jullie al plannen gemaakt om het te vieren? 't Gaat allemaal erg vlug als je het zo bekijkt ben je over een goeie maand al terug thuis. Vergeet je hangmat niet om er thuis in te slapen, gezien hij zo comfortabel is. Nu nog 2 palmbomen zien te versieren in de Manitobalaan.
Doei, tante Marianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
